زندگی نامه دکتر شیرین بیانی

زندگی نامه دکتر شیرین بیانی

شیرین بیانی، فرزند دکتر خانبابا بیانی است که دارای فعالیت ها و کارهای ارزنده ای بود که به چند مورد از آنها اشاره می کنیم: موسس دانشگاه تبریز و توسعه دهنده ی دانشگاه تربیت معلم، استقلال بخشیدن به دانشسرای عالی (تربیت معلم کنونی) عضو شورای عالی و فرهنگ سابق و تدوین و تنظیم اسناد و مدارک موجود در وزارت خارجه و تاسیس کتابخانه برای وزارت خانه و اهدای کتابهای خصوصی به آن. دکتر شیرین بیانی از جانب مادری، نواده ی ملک المتکلمین مشروطه خواه معروف و شهید راه آزادی (که به در باغشاه توسط محمد علیشاه قاجار همراه با میرزا جهانگیر خان صور اسرافیل شهید گردید) و دکتر مهدی ملک زاده از بنیان گزاران طب جدید در ایران و صاحب کتاب «تاریخ مشروطیت» و فرزند ملک زاده ی بیانی کارشناس معروف باستان شناسی و از بنیان گزاران موزه ی ایران باستان می باشد. مادر بزرگ دکتر بیانی از طرف مادری، خورشید کلاه ملکزاده بانویی فرهیخته وشاعر بود و عموی ایشان، دکتر مهدی بیانی استاد دانشگاه تهران، خوشنویس و بنیانگذار انجمن خوشنویسی ایران است. خواهر دکتر بیانی، سوسن بیانی (دارای دکتری رشته باستان شناسی و مشغول تدریس در دانشگاه تهران)است.

خاطرات کودکی: دوران کودکی شیرین بیانی در بهترین و آرام ترین شرایط ممکن خانوادگی سپری گردید در محیطی آکنده از مهر و محبت ،صفا، یک رنگی و عشق به ایران و ایرانی و همه انسانها. احترام به سنت ها ی ملی و مذهبی و اصول مذهبی، احترام و دستگیری از طبقه غیر مرفه جامعه که این اصول در تدوین شخصیت او بسیار موثر بوده است. افراد خانواده همه فرهنگی، اهل ذوق و هنر و دارای تالیفات متعدد بوده اند، که این شرایط خانوادگی نیز در سوق دادن او بسوی دانش و دانشگاه تاثیر بسیاری داشته است. شیرین بیانی در این باره می گوید: یکی از بهترین خاطرات کودکی ام، در هفت سالگی همراه خواهرم در حیاط خانه به بازی مشغول بودم. پدرم با کیفی و بغلی پر از کتاب از دانشگاه به خانه باز گشت. من بسوی او دویدم و سلام کردم. او مرا در میان کتابها در آغوش گرفت و بوسید. من در آن لحظه با خود گفتم: "منهم استاد دانشگاه می شوم و هروز با بغلی و کیفی پر از کتاب به خانه باز می گردم.من مانند پدرم تاریخ خواهم خواند و مانند او استاد خواهم شد "  و چنین هم شد. من از هفت سالگی در آغوش پدر راه زندگی ام را یافتم و با راهنمایی های مادر، پدر و مادر بزرگ و پدر بزرگم، همه ارزنده و انسان ساز بودند، بدون کوچکترین تردید و تزلزل تاکنون همین را ادامه دادم. دکتر بیانی در خانواده ای بزرگ در خیابان ویلا تهران کوچه شیرین زندگی میکرد. بنا به گفته های ایشان: در خانه از صبح باز بود و دوستان و آشنایان در رفت و آمد بودند. دراین خانه پدر بزرگ و مادر بزرگ ریاست آن را بر عهده داشتند. بیشتر رفت و آمد ها برای ملاقات پدر بزرگ (دکتر مهدی ملکزاده) بود.

اوضاع اجتماعی و شرایط زندگی: شیرین بیانی در خانواده ای فرهیخته و ارجمند متولد شد و دوران کودکی بسیار پرباری را در یک محیط گرم خانوادگی، توام با محبت و دانش سپری نمود. در خانواده او را با نوامیس زندگی چون شرافت و کرامت انسانی، علم دوستی، پاکدامنی، وطن پرستی و هم وطن دوستی و محبت انسانی آشنا کرده و دینداری را به او آموختند.

تحصیلات رسمی و حرفه ای: شیرین بیانی تحصیلات ابتدایی را در مدرسه منوچهری و متوسطه را در دبیرستان های ژاندارک و انوشیروان دادگر به انجام رسانید. در سال 1336 در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران در رشته ی تاریخ به تحصیل ادامه داد و در دوران تحصیل دانشگاهی ، شاگرد اول بود. در سال 1339 موفق به اخذ درجه ی لیسانس از آن دانشگاه شد. در همان سال برای ادامه ی تحصیل به کشور فرانسه رفت و در سال 1341 در دانشگاه سوربن پاریس در رشته ی دکترای تاریخ تحصیل و موفق به اخذ درجه ی دکترای تاریخ با درجه ی «بسیار عالی» گردید.

خاطرات و وقایع تحصیل: مهم ترین وقایع دوران تحصیل شیرین بیانی، نصب مجسمه ی ملک المتکلمین نیای مادری شان در میدان «حسن آباد» بود که نام این میدان به میدان «ملک المتکلمین» تغییر یافت. همچنین خاطره ی دیگر خانم بیانی، شاگرد اول شدن در کلاس ششم ادبی در مدرسه انوشیروان دادگر و کل دبیرستان های تهران بود. شیرین از ابتدا تا انتهای دوران تحصیل در علم ریاضی ضعیف و در ادبیات قوی بود. خاطرات تلخ او گاه در کلاسهای ریاضی است و خاطرات شیرین از کلاسهای ادبی، که سرانجام نیز در رشته ادبی شاگرد اول بود. یکی از خاطرات جالب شیرین در کلاسهاییست که معلمان او را بسیار با فراست و هوشیار می دانستند و احترام خاصی برایش قائل بودند در حالیکه معلمان ریاضی، با وجود نامی که در دبیرستان داشت، و همه اورا می شناختند، چندان توجهی به او نداشتند که البته حق هم داشتند. و در حین تحصیل در دانشگاه به دلیل استادی پدر، همه او را می شناختند و بهمین دلیل شیرین می بایست خوب درس بخواند و خوب رفتار کند که چنین هم می کرد.